In slechts negen maanden tijd werd één van de grootste bunkers van Nederland gebouwd. De bouw startte in december 1942. De commandobunker – waar waaruit de Duitse verdediging van het luchtruim werd gecoördineerd – kreeg, evenals haar voorloper, de code naam ‘Diogenes’. De Duitsers vernoemde de drie commandobunkers die in bezet Europa werden gebouwd naar Griekse denkers. De ‘D’ van Deelen leidde zo tot Diogenes. De zusterbunker in het Duitse Stade werd Socrates genoemd.
Vanuit deze Divisionsgefechtsstand werd de verdediging van het Nederlandse, Belgische en Noord-Duitse luchtruim geleid. In het midden van de drie verdiepingen tellende bunker bevond zich een grote zaal – door de dikte van haar muren vormde deze zaal een ‘bunker in een bunker’ – die door een transparante kaart in tweeën werd gedeeld. Aan weerszijde van de kaart bevonden zich tribunes. Aan de achterzijde van de kaart projecteerden Luftnachrichtenhelferinnen – vrouwelijk personeel dat ook bekend stond als Blitzmädel – de positie van zowel vijandelijke toestellen als die van de eigen jachtvliegtuigen. Aan de andere kant van de kaart zaten de officieren die op basis van de geprojecteerde informatie hun eskaders richting tegenstander stuurden. In feite was de centrale ruimte voorzien van een heel groot beeldscherm waar in plaats van elektronica, aan de achterzijde de Blitzmädel zaten.
In totaal werd 65.000 m3 beton in het gebouw verwerkt.
In totaal werd 65.000 m3 beton in het gebouw verwerkt.
